dev napya ปรีชา ทิวะหุต: พจมาน 1/2 "พจมาน สว่างวงศ์ วรรณคดีวิจารณ์" -ปรับวรรคตอนใหม่แล้วครับ-คลิก ที่นี่

"คุณคิดว่า สิทธิเสรีภาพ จะอยู่รอดได้สักกี่น้ำ ถ้าเราเหยียบย่ำทำลาย ความคิดทางศิลธรรมจรรยา และความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ทิ้งเสียให้หมด?"
-แซมมวล อะดัม Samuel Adams นักปรัชญาการเมืองอเมริกัน ศตวรรษ18

ยินดีต้อนรับทุกท่าน

สวัสดีครับ u r welcome, bienvenidos bienvenue, namaste नमस्ते -----❀---♡------❀---♡----ℓ٥ﻻ ﻉ√٥υ♥ ------เดฟ นาพญา / dev napya / แดง ใบเล่ / ปรีชา ทิวะหุต email: salaya123@yahoo.com facebook: Dev Napya Blog: http://www.devnapya.blogspot.com/

สำนักพิมพ์ โปรดติดต่อ ทางอีเมลหรือเฟสบุค-ขอบคุณครับ

ประเด็น...

ประเด็นที่ 5 เอกภพนี้ ไม่มีใครสร้าง

สัปดาห์นี้ ตั้งแต่จันทร์ที่ 12 มีนาคม 2555 วันแรม 5 ค่ำ เดือน 4 หลายท่านคงทราบแล้วว่า จะมีเหตุการณ์น่าทึ่งบนฟ้า นับร้อยปีจะมีครั้งหนึ่ง ดาวพระเคราะห์ในสุริยจักรวาล ห้าดวง คือ ดาวพฤหัส เสาร์ อังคาร พุธ ศุกร์ มาเรียงกัน แจ่มกระจ่างให้เราแลเห็นได้ด้วยตาเปล่า ท่านว่า พอตะวันตกดิน ให้มองไปที่ขอบฟ้าทิศตะวันตก จะพบดาวพฤหัสสุกสว่าง ใกล้กันก็จะเป็นดาวเสาร์ จากนั้นให้หันหน้าไปขอบฟ้าฝั่งตรงข้าม จะพบดาวอังคาร พุธ และศุกร์ สำหรับเรา เหตุการณ์นี้ย้ำปรัชญาอับเสอด เช่นที่กามูแสดงด้วยนวนิยาย "คนแปลกหน้า" ที่ถือว่า เอกภพนี้ไม่มีใครสร้าง ไม่ได้มีผู้ใดวางเจตนาอะไรไว้กับมัน มันเป็นของมันเองอย่างนั้นเอง แล้วมนุษย์จะไปหาความหมายอะไรให้กับชีวิต...

ผู้เขียน(เจ้าของบล็อกนี้) เชื่ออย่างมีเหตุผล ว่าปรัชญาอับเสอดได้รับอิทธิพลจากดาราศาสตร์ อันเป็นวิชาการสมัยใหม่วิชาแรก ที่วิวาทกับคนของพระเจ้า ในศาสนาตะวันตก เริ่มตั้งแต่เมื่อกาลิเลโอ ส่องกล้องดูดวงจันทร์... ในงานเรื่อง เจ้าชายน้อย ของ แซ็งเต็กซ์ฯ ผู้อ่านย่อมสะดุดกับดาราศาสตร์เป็นระยะ ๆ แซงเต็กซ์ฯท่านเป็นนักบิน ซึ่งการบินกลางคืนสมัยก่อน นักบินก็จะมีแต่ดาวเป็นเพื่อน ผู้เขียนบล็อกนี้เคยนั่งเครื่องบินโดยสาย อิลยูชิน 62 ของรัสเซีย ในเส้นทาง มอสโคว์-การาจี-กรุงเทพฯ-สิงห์คโปร์ ช่วงบินจากมอสโคว์มาการาจี เป็นช่วงยาวและบินกลางคืน ผู้เขียนก็ได้นั่งมองกลุ่มดาวที่รู้จักมาแต่เด็ก คือ กลุ่มดาวว่าวปักเป้า ซึ่งและเห็นได้ชัดเจน จากหน้าต่างกลม ๆ เล็ก ๆ ของเครื่องบินติดเครื่องยนตร์ท้าย สี่เครื่อง รุ่นนั้น เวลานี้น่าเสียดายที่ แซ็งเต็กซ์ฯ ก็ดี กามู ก็ดี ไม่ได้มีชีวิตยืนยาว จนได้เห็นภาพดาราจักร(galaxy) "ซ็อมเบรโร"(sombrero galaxy) ที่กล้องดูดาวอวกาศฮับเบิ้ล ถ่ายให้พวกเราได้ชม อย่างน่าสะท้านและน่าพรั่นพรึง อย่างไรก็ดี ปรัชญาอับเสอด ไม่ใช่ปรัชญาแห่งความสิ้นหวังและยอมจำนน แต่ในที่สุดจะให้กำลังใจ และส่งเสริมแนวคิดชีวิตเชิงบวก...ซึ่งท่านต้องไปศึกษาเอาเอง นะครับ

[เผยแพร่เมื่อ มีนาคม 13, 55]

ประเด็น 4 ปากขม กลายเป็นปากหวาน

พระเอก เล่นน้ำทะเลคนเดียวอยู่ครู่ใหญ่ จนรู้สึกว่าปากขม ต่อมา นางเอกก็ว่ายน้ำมาสมทบ คนทั้งคู่กอดกันในฟองคลื่น แล้วก็จูบกัน

ตรงนี้น่าสนใจที่ว่า เมื่อปากนางเอกมาประกบ พระเอกรู้สึกว่า การจูบกันในน้ำเค็ม ทำให้ปากขมกลายเป็นปากหวาน ฮึ่มมมม...เอ๊ะ ยังงัย

[จากบท 4 ภาคหนึ่ง เผยแพร่เมื่อ มีนาคม 9, 55]

ประเด็น 3-ลึก ๆ ลงไปแล้ว ใครเลยจะรู้ได้...

ชายชราชื่อ ซาลามาโน เพื่อนบ้านอยู่แฟลตห้องติดกันกับพระเอก ชายผู้นี้ทุบตีด่าทอ และทรมานสุนัขเลี้ยงของมานานถึงแปดปีแล้ว เช่น เวลาพาสุนัขไปฉี่ หมายังเยี่ยวไม่เสร็จ ดันกระชากเชือกล่ามหมา ลากหมาให้กลับบ้าน หมามันก็เดินถูลู่ถูกัง ฉี่หยดติ่ง ๆ ไปตลอดทาง นางเอกบอกพระเอกว่า "เป็นเรื่องน่าเวทนา" แต่พระเอกสรุปว่า ลึก ๆ ลงไปแล้ว...ใครเลยจะรู้ได้ mais au fait, personne me peut savoir

นี่เป็นจุดต่าง ระหว่างปรัชญาอับเสอดของตะวันตก กับพุทธปรัชญา เพราะว่าในปรัชญาอับเสอดนั้น รายการทรมานสัตว์รายการนี้ เป็นเรื่องผิวเผินเท่านั้น ลึก ๆ ลงไปแล้ว "ใครเลยจะรู้ได้" หมายความว่า อาจจะไม่น่าเวทนาก็ได้ เพราะว่า เอกภพก็ดี จักรวาลก็ดี โลกมนุษย์ก็ดี และแม้แต่ชีวิตมนุษย์เองก็ดี มันอับเสอดไปหมด แต่ในพุทธปรัชญา เรื่องนี้น่าเวทนาทั้งผิวเผินและในเชิงลึก เพราะเรื่องของการไร้ความเมตตากรุณา เป็นเวรกรรม และเป็นอกุศลกรรม (-ความเข้าใจของผู้วิจารณ์)

[จากบท 3 ภาคหนึ่ง เผยแพร่เมื่อ มีนาคม 1, 2555]

ประเด็น 2-คนหนุ่มสาว ที่เพิ่งชมภาพยนต์ผจญภัย จบลง

"...ในบรรดาผู้คน ที่กำลังเดินออกจากโรงภาพยนต์ของย่านนั้น มีคนหนุ่มสาวอยู่ด้วยจำนวนหนึ่ง ซึ่งมีกิริยามุ่งมั่น ท่าทางมั่นใจ กว่าปกคิ ท่าทางแบบนั้น ทำให้ข้าพเจ้าเข้าใจว่า พวกเขาคงเพิ่งจะชมภาพยนต์แนวผจญภัย กันมา..."

ฉากนี้ ประทับใจเพราะว่า ชวนให้นึกถึงตัวเองในวัยนั้น และมีประสบการณ์แบบเดียวกันนั้น

[จากบท 2 ภาคหนึ่ง เผยแพร่ 23 กุมภาพันธ์ 2555]

ประเด็น 1-Ce visage detruit...ใบหน้ายับย่น ภินท์พัง

"...น้ำตาแห่งความตรอมตรม อันเกิดจากการพลัดพราก เอ่อท้นลงบนแก้ม รอยเหี่ยวย่นบนใบหน้า ขวางทางน้ำตาไว้ ไม่ให้ไหลลงเป็นทาง หากขยายออกทางกว้าง คลุมผิว ราวกับแล็คเกอร์ใส ที่เคลือบใบหน้ายับย่น ยู่ยี่ ภินท์พัง นั้น"

Ce visage detruit. ใบหน้ายับย่น ภินท์พัง ผมประทับใจ เพราะว่าเคยเห็นใบหน้าแบบนั้น ของสตรีฝรั่งผู้ชรา เช่น ใบหน้าของ มาการิต ดูราส ผู้เขียนบทภาพยนต์เรื่อง "ฮิโรชิมา ม็ง นามูร์" และเขียนนวนิยาย "ลา มังต์"(ชู้รัก) เธอเคยพูดว่า เธอชอบใบหน้ายับย่นภินท์พัง visage detruit ของเธอ ไม่แพ้หน้าสวย เมื่อครั้งยังสาว...

[จากบท 1 ภาคหนึ่ง เผยแพร่ 16 กุมภาพันธ์ 2555]

"รายการข่าว น้ำเน่ากว่า ละคร" news programs are more of SEWAGE than telenovela

งานสั้น ๆ ประเด็นละ สองย่อหน้า เรื่อง "รายการข่าว น้ำเน่ากว่าละคร" อ่านตอนไหนก่อนหลังก็ได้ ไม่ต้องอ่านเรียงลำดับ ครับ [ เขียนจบแล้ว - ข้อเขียน ตอนก่อน ๆ รวมไว้ในหน้าหลัก โพสต์ชื่อ "รายการข่าว น้ำเน่า กว่าละคร" หรือตามลิงก์ ถัดลงไปข้างล่างนี้ -ขอบคุณ ที่ท่านสนใจ ]

ต้นฉบับ คำภาษาอังกฤษ ของศัพท์สำคัญ

หมายเหตุ- "คำทำนายตอแหล เพื่อจูงใจควาย" แปลมาจากภาษาอังกฤษว่า "self-fullfilling prophecy" ของศาสตราจารย์ โรเบิร์ต เมอร์ตัน

"ยิ่งลักษณ์-มัคคุเทศก์สู่เหตุการณ์เทียม" แปลจากชื่อหนังสือภาษาอังกฤษว่า " The Image: A Guide to Pseudo-events" โดยแปลดังนี้ the=ยิ่ง image=ลักษณ์ guide=มัคคุเทศก์ to=สู่ pseudo=เทียม events=เหตุการณ์
-------------------------------------------------------

ประกาศ - ปีหน้า 2555 ฮ่า ฮ่า ฮ่า...จะเสนอเรื่อง
"คิดเชิงวิจารณญาณ" ครับ อ่านการเกริ่นเรื่อง ได้ที่ลิงก์
http://devnapya.blogspot.com/2011/08/critical-thinking.html

แนะนำ_หนังสือ "ธุรกิจภาพรวม ที่ Daddy ไม่ได้สอน"

ว่าด้วย "เศรษฐศาสตร์การเมือง" เรื่องการสร้าง ความมั่งคั่งของชาติ เรียบเรียงจากแนวคิด ที่รัฐบาลฝรั่งเศส เคยว่าจ้าง บริษัท บอสตัน คอนซัลติง กรุป วิจัยให้ เพื่อประกอบแผนเศรษฐกิจ